/ Wojciech Kilar Foto: Cezary Piwowarski - Praca własna, CC BY-SA 4.0, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=3903270

Wojciech Kilar to kolejny Kresowiak którego sylwetkę umieszczamy w dziale „Barwy Kresów” w cyklu „Muzyka w Barwy Kresów wpisana”.
Urodził się się 17 lipca 1932 we Lwowie. Dom rodzinny Kilrów znajdował się przy ul. Sapiehy 89. Ojciec kompozytora Jan Franciszek Kilar, był lekarzem, zaś matka Neonilla – aktorką teatralną. Jako dziecko Wojciech Kilar z wielką niechęcią brał lekcje gry na fortepianie u pani Reissówny. Po przymusowym wysiedleniu ze Lwowa, w latach 1946–1947 kontynuował naukę gry na fortepianie w Państwowej Średniej Szkole Muzycznej nr 2 w Rzeszowie u K. Mirskiego. W tym czasie zamieszkiwał w tamtejszej kamienicy przy ulicy Grunwaldzkiej 6.
W Rzeszowie ukończył liceum.

Jako pianista zadebiutował w 1947 na konkursie Młodych Talentów, wykonując własne Dwie miniatury dziecięce (II nagroda). W latach 1947–1948 uczęszczał do Państwowego Liceum Muzycznego w Krakowie w klasie M. Bilińskiej-Riegerowej (fortepian) oraz Artura Malawskiego (harmonia – prywatnie), zaś w latach 1948–1950 do Państwowego Liceum Muzycznego w Katowicach u Władysławy Markiewiczówny (fortepian).

Czytaj więcej

Władze sowieckie rozpoczęły wprowadzać nowe porządki od wydania szeregu zarządzeń zmierzających do zespolenia politycznego, gospodarczego i społecznego zajętych ziem wschodnich z Ukraińską Socjalistyczną Republiką  Rad. W pierwszych tygodniach zakazano używania języka polskiego w urzędach, usunięto polskie nazwy ulic, zreorganizowano szkolnictwo  wprowadzając swoje programy nauczania, dokonano wymiany pieniądza. 22 października 1939 roku, pod kontrolą i presją okupacyjnej armii sowieckiej oraz organów NKWD, przeprowadzono wybory do rad, w których wyborca nie mógł postąpić inaczej niż akceptować kandydatów bez skreśleń. Wybrane rady niezwłocznie (bo już w końcu października) zwróciły się do Rady Najwyższej ZSRS z prośbą o przyłączenie Wołynia do Związku Sowieckiego, na co   wyrażono zgodę, i już 1 listopada 1939 roku Rada Najwyższa ZSRS wydała dekret o włączeniu Zachodniej Ukrainy (w tym Wołynia) do Związku Sowieckiego.

Czytaj więcej

Dwa grube zeszyty zawierające relacje świadków rzezi wołyńskiej znaleźli Państwo Jadwiga i Andrzej Przybysowie. Pakunek z cennymi dokumentami znajdował się na strychu domu zlokalizowanego na ich posesji w Tarnobrzegu. Odkrycia dokonano podczas prac rozbiórkowych budynku.

Zawinięta w gazety paczka z niezwykłą zawartością trafiła do Muzeum Historycznego Miasta Tarnobrzega.

– Tych relacji jest ponad 1000. Są wstrząsające. Opisują sposób w jaki rzeź się odbywała – mówi dyrektor Muzeum Historycznego Miasta Tarnobrzega Tadeusz Zych.

Czytaj więcej

/ Ukraińcy parlamentarzyści śpiewający -jak widać z zadowoleniem- o "ojcu Banderze"

Od kilku dni, kresowe i patriotyczne grupy na  polskich portalach społecznościowych z zaniepokojeniem obserwują i komentują "radosną twórczość" gloryfikującą na Ukrainie Banderę i przyjętą od jego nazwiska banderowską ideologię. Akcja została zainicjowana przez młodzież Lwowa i zatacza coraz szersze kręgi. To istny rechot historii bo przecież, niewiele ponad sto lat temu, młodzież Lwowa broniła miasta przed uzbrojonymi przez Austriaków ukraińskimi -być może przed pradziadkami dzisiejszej młodzieży Lwowa- zbrojnymi formacjami. W latach czterdziestych ub.w., Wołyń, Małopolska Wschodnia, Lubelszczyzna i Podkarpacie płynęły -i to obficie- polską krwią zamordowanych przez dzisiaj gloryfikowanych katów i rzeźników spod znaku tryzuba stanowiących całe hordy tzw. banderowskiej ukraińskiej armii powstańczej.

Czytaj więcej