Aleksander Szumanski

JAK ŻYDZI MORDOWALI POLAKÓW BEZPŁATNA LEKCJA HISTORII, DEDYKOWANA ANTYPOLONITOM NATANIAHU, KATZOWI I NIEDOUCZONEJ DZIENNIKARCE MITCHELL

 Aldona Zaorska "Warszawska Gazeta" nr 08 ; 22 - 28 lutego 2019 r.

  - Dzisiaj powiedzenie - Żydzi mordowali Polaków, chociaż zgodne z faktami i będące parafrazą słów premiera Izraela, natychmiast wywołuje zarzut "antysemityzmu". I w finale w naszym kraju, w mieście, gdzie każda płyta chodnika jest zbroczona krwią ofiar niemieckich zbrodni, jesteśmy opluwani. Taka to żydowska "wdzięczność" za ryzykowanie życiem dla ich braci. świat słyszy kłamstwa i im wierzy .Najsmutniejsze jest to, że polskie władze, gdy opluwany jest polski naród, przekonują, że to tylko pada deszcz.

Mortui sunt ut liberi vivamus

Bohaterom Narodowym w hołdzie Lwów, wschodni bastion Rzeczypospolitej

            Miasto leżące na granicy dwóch misternie splecionych ze sobą kultur: łacińskiej - Zachodu i bizantyjskiej - Wschodu, bywało miejscem konfliktów rozwiązywanych "ogniem i mieczem". Taką właśnie sytuację przeżył Lwów w pamiętnym 1918 roku.

.

ARMIA KRAJOWA NAJWIĘKSZA PODZIEMNA ARMIA II

                            WOJNY ŚWIATOWEJ

http://www.sciaga.pl/tekst/57139-58-armia_krajowa_najwieksza_podziemna_armia_ii_wojny_swiatowej

Państwo Polskie, odrodzone po stu dwudziestu trzech latach niewoli jako II Rzeczpospolita, nie przestało istnieć po agresji niemieckiej i sowieckiej we wrześniu 1939 roku. Bezprawny czwarty rozbiór ziem Rzeczpospolitej Polskiej oraz czasowa jej okupacja nie zniosły suwerenności państwa i utrzymana została ciągłość władz polskich na całym jego obszarze. Państwo Polskie trwało jako państwo podziemne, kierowane - z wolnej ziemi sojuszników - przez w pełni legalne władze naczelne: Prezydenta Rzeczypospolitej , Rząd i Naczelnego Wodza oraz ich krajowe przedstawicielstwa i w najtrudniejszych warunkach obu okupacji i bezprzykładnego terroru wypełniało nieomal wszystkie przypisane mu funkcje władcze, organizatorskie, wojskowe i opiekuńcze. Najwyższą władzę w państwie podziemnym sprawował Delegat Rządu na Kraj, od maja 1944 roku w randze wicepremiera, kierując zakonspirowanym aparatem administracji cywilnej Delegatury Rządu na szczeblu centralnym, w województwach i powiatach, niezależnie od sztucznych granic, jakimi okupanci podzielili ziemie II Rzeczpospolitej.

  Z DZIEJÓW WALK DYPLOMATYCZNYCH O LWÓW W LATACH 1939-1945

Podstępna agresja sowiecka 17 IX 1939 roku w najbardziej dramatycznym okresie walk polsko-niemieckich była brutalnym złamaniem prawa międzynarodowego.

Polski rząd emigracyjny utworzony został już w listopadzie 1939 r. pod kierownictwem premiera gen. Wł. Sikorskiego. Cieszył się pełnym oficjalnym uznaniem zachodnich sprzymierzeńców, ale nie znalazł poparcia w podstawowych problemach jakimi były obrona wschodnich granic Polski. W sierpniu 1940 r. rząd polski przyjął tezy polityki zagranicznej w których m. in. stwierdzał, że granice okupacji sowieckiej w Polsce nie mają podstaw, są wyrazem zachłannych dążeń ZSRR, a warunkiem nawiązania stosunków dyplomatycznych musi być uznanie granicy polskiej wytyczonej traktatem ryskim z 18 III 1921 r. Takie stanowisko rządu polskiego nie było przychylnie przyjęte przez rząd brytyjski, zwłaszcza po napaści Niemiec na Sowiety w lipcu 1941 r., w którym widziano ratunek dla stale zagrożonej Anglii. Wyrazem tego była słynna umowa premiera Winstonaa Churchila, w której nie wymienił Polski wśród narodów skrzywdzonych przez hitlerowskie Niemcy. W odpowiedzi na to gen. Władysław Sikorski w swoim przemówieniu radiowym, wygłoszonym już 23 VII 1941 r. wyraził nadzieję, że układy niemiecko-sowieckie z 1939 r. zostaną uznane za niebyłe, co zaktualizuje znowu ważność traktatu ryskiego. Cztery dni później ambasada sowiecka w Londynie odrzuciła sugestię Władysława Sikorskiego deklarując, że ZSRR nie wyrzeknie się Ukraińców i Białorusinów, a sprawa granicy wschodniej będzie rozstrzygnięta później.

PRZYCZYNY WYBUCHU POWSTANIA WARSZAWSKIEGO

Powstanie Warszawskie było jednym z najważniejszych wydarzeń w historii polskiego ruchu oporu organizowanego na okupowanych przez Niemców ziemiach polskich. W połowie 1944 roku siły wyłącznie Armii Krajowej – największej z konspiracyjnych organizacji – sięgnęły już 350 tys. członków. Był to ledwie wycinek całości ruchu oporu, w skład którego wchodziły m.in. Bataliony Chłopskie, Narodowe Siły Zbrojne czy Armia Ludowa. Tak potężne siły były jednak mocno rozproszone, tworząc rozbudowane struktury terenowe. AK koncentrowała się głównie na Warszawie i to tam stworzyła sieć podziemnych komórek, które obok bieżącej działalności wymierzonej w okupanta przygotowywały się również do organizacji powstania powszechnego.